Prolog

- Płoń - szepnął, mrożącym krew w żyłach głosem.

            Minęła zaledwie sekunda, a  rozprzestrzeniająca się tuż przed nim wioska rozbłysnęła ogniem piekielnym. Nastąpił chaos. Pogrążeni w panice mieszkańcy krzyczeli zrozpaczeni. Szargała nimi desperacja o własne życie.

            Kąciki ust maniaka uniosły się w zadowoleniu. Wrzaski nieznajomych ludzi były idealną muzyką dla jego uszu. Pragnął, by zniknęli, zgnili, utknęli na wieki w ostatnich kręgach piekła. Właśnie tam zamierzał ich posłać - z dwoma braćmi na czele.

            Palcem wskazującym zaznaczył w powietrzu za pomocą chakry mały okrąg, a w nim kolejny, mniejszy. Opuszkami dotknął wewnętrznego kręgu - rozbłysnął on żółcią, a środek wypełnił się dobrze znanymi znakami. Lekko popchnął ów kanban*, który zniknął spod jego dłoni, tylko i wyłącznie po to, by pojawić się na granatowym niebie w kolosalnym rozmiarze.

            - Bum - szepnął z szaleńczą satysfakcją.

            Jak na rozkaz, gwiazda w okręgu rozbłysnęła złowieszczo, przez co mieszkańcy spoglądali na niebo z przerażeniem, a ich krzyki na kilka chwil ustały. Gdy kolejny raz wskazówka zegara drgnęła, rozpętało się istne piekło - za jednym zamachem eksplodowała cała wioska.

            Zrozpaczone wrzaski ludzi rozpoczęły się ponownie.

            Jednak na Akirze nic nie robiło wrażenia.

            To nie ich łkanie chciał słyszeć; aczkolwiek oni też musieli ponieść swoją karę.

            Poczuł jak zapach płonących ciał zaczął unosić się w powietrzu. Wziął głębszy wdech, napawając się tą rozkoszną chwilą. Cieszył go smród palonych ciał.

            Pośpiesznymi ruchami dłońmi nakreślił kolejne dwa znaki, które krótko po tym rozbłysnęły po obu stronach wioski.

            Zniszczy ich! Zniszczy ich wszystkich!

            - Hej ty! - Krzyknął ktoś poza zasięgiem wzroku, a gdy Akira leniwie spojrzał za siebie, dostrzegł dwóch shinobi biegnących w jego kierunku.

            - Och? - Był zdumiony, że ktokolwiek zlokalizował jego kryjówkę, ale  nie zamierzał  dać się złapać. Chwycił za srebrną rękojeść miecza, wyzwalając ją z pochwy. Cierpliwie czekał aż nieznajomi pojawią się w zasięgu ostrza, gdy niespodziewanie trzeci osobnik pojawił się tuż za nim, przystawiając mu kunai do gardła.

            - Tego was nauczyli? - sarknął rozjuszony. - Nieczystej walki?

            Nim ktokolwiek zdążył odpowiedzieć, z ust Akiry padło ciche: ostrze, a przykryty kanban, jaki znajdował się tuż pod jego stopami, eksplodował znienacka. Z wewnętrznego kręgu wydobyły się miecze łudząco podobne do tego, który sam dzierżył w dłoni i przebiły kilkakrotnie trzech wrogich mu shinobi. Kątem oka dostrzegł, jak ninja stojący za nim wypuszcza kunai z dłoni, a z jego ust chłysnęła gęsta krew.

Akira cofnął się o krok otaksowując obojętnym spojrzeniem trzech shinobi przekutych mieczami i włóczniami.

- Jesteście nudni - stwierdził, wzdychając ciężko.

Niespodziewanie ponownie obrócił się w stronę odosobnionego shinobi z uniesionym wysoko mieczem. Wystarczył jeden zwinny ruch, a miecz wypełniony chakrą bez problemu przebił się przez szyję mężczyzny. Krew bryznęła, gdy ostrze przeszło przez szyję na wylot. Usta martwego rozchyliły się.

Akira dumnym wzrokiem spoglądał w zastygłe niebieskie tęczówki. Poruszał głową na lewo i prawo, rozluźniając mięśnie karku. Ostrze miecza osnute krwią napastnika uderzyło o ziemię, a głowa bezimiennego shinobi opadła z łoskotem tuż obok. Akira posłał dwójce - jeszcze żywych - przeciwników złowieszczy uśmieszek, a następnie kopnął głowę ich pobratyńca tuż pod ich nogi.

- A więc, który następny? - spytał, powolnym krokiem skracając dzieląca ich odległość. Zabrudzone krwią ostrze snuło się po kamienistym podłożu, szurając przy tym cicho, ale dźwięk ten  gubił się wśród wrzasków płonących mieszkańców wioski.

Na twarzach shinobi pojawiły się drobne krople potu - bali się.

Nie chciał ponownie brudzić sobie rąk, uniósł prawą dłoń ujawniając im wytatuowany pentagram.

- Płoń! - wrzasnął tym razem w czystej furii, a znaki na jego ręce rozbłysnęły.

W mgnieniu oka dwójka nadzianych na ostrza shinobi zajęła się ogniem.

            - AKIRA!

            Akira uśmiechnął się zadziornie, słysząc swoje imię wywołane właśnie przez niego. Zrzucił z głowy czarny kaptur i zaczął kroczyć w stronę dwóch nowych przybyszów, na których cały czas czekał.

Ich wioska już niedługo zniknie z powierzchni ziemi.

Nikt nie będzie pamiętał ani o niej, ani o dwóch braciach, którzy nią władali.

N i k t.

           - Długo kazaliście mi na siebie czekać. - Jego złowieszczo brzmiący głos rozszedł się po spętanej w rozpaczy wiosce, zwiastując apokalipsę.

*kanban - znak 

Od Autorki: Ten blog miał nie istnieć - a jednak istnieje. Wiem, że prolog nie mówi wam zupełnie nic (chociaż może? coś? ktoś?), ale w następnym rozdziale już pojawią się postacie takie jak Sakura, Naruto, Temari, cała zgraja ludzi no i Sasuke ;] Mam nadzieję, że ta historia przypadnie wam do gustu tak samo jak i poprzednie, które napisałam :) Nie jestem w stanie dziś bardziej się rozpisać, dodam jedynie, że rozdział pierwszy najprawdopodbniej zostanie napisany do 15'tego września, ale najpierw muszę uporać się z Shannaro :) 

Pozdrawiam! :)

ps. Wiem, że dla niektórych Norowa Reta nie brzmi zbyt po japońsku, ale jest :) Norowa Reta w języku japońsku oznacza Przeklęci.